Οι καλοί και οι «καλοί» στην Παράδοση. Ποιος είναι αυτός όμως που μπορεί να κρίνει ή να ορίσει την παράδοση, να βάλει όρια και διαχωρισμούς. Ο καθένας έχει λόγο, άποψη, ελευθερία γνώμης και έκφρασης  συμμετοχής σε αυτή με κάθε τρόπο. Ωστόσο θα πρέπει να αντιλαμβάνεται ο οποιοσδήποτε πως υπάρχουν όρια και διαχωριστικές γραμμές που πολλές φορές είναι λεπτές. Η παράδοση αποτελεί ένα μεγάλο και διαχρονικό κεφάλαιο στην ιστορία του κάθε τόπου.

Χοροδιδάσκαλοι

Για παράδειγμα ο καθένας μπορεί να διδάξει χορό. Ναι μεν αλλά.. Ο παραδοσιακός χορός είναι μία ‘’ιεροτελεστία’’. Απαιτεί σεβασμό, γνώση, μεταδοτικότητα, συνεχή  έρευνα και εξειδίκευση. Θα πρέπει ο ίδιος ο διδάσκων να είναι πρώτα διδασκόμενος. ΚΑΝΕΙΣ δεν γεννήθηκε χοροδιδάσκαλος.

Ο απόφοιτος ΤΕΦΑΑ έχει την  γνώση των χορών, μπορεί να έχει και το ‘’χάρισμα’’ μπορεί όμως και όχι. Δεν σημαίνει πως αυτόματα είναι χοροδιδάσκαλος και είναι αυτός που φέρει τον τίτλο διαπαντός. Δεν σημαίνει πως οι γνώσεις που έχει αποκτήσει αποτελούν διαχρονικό στοιχείο και δεν θέλει περαιτέρω έρευνα και μελέτη. Αποτελεί την βάση που θα πρέπει να χτίζει συνεχώς και να εξελίσσεται. Συνεπώς  δεν σημαίνει πως ο απόφοιτος ΤΕΦΑΑ είναι και αυτός που μπορεί να διδάξει. Μπορεί να περάσουν μήνες, χρόνια και πάλι να μην είναι μεταδοτικός ως χοροδιδάσκαλός αλλά και όχι.

Από την άλλη μεριά, ο βιωματικός – εμπειρικός χοροδιδάσκαλος είναι αυτός που από μικρή ηλικία τις περισσότερες φορές ασχολείται με την παράδοση. Αυτό ωστόσο δεν τον κάνει αυτόματα χοροδιδάσκαλο. Χρειάζεται συνεχή μελέτη, παρακολούθηση σεμιναρίων, ατελείωτες ώρες χορού και προβών. Ωστόσο στο κομμάτι της χοροδιδασκαλίας μπορεί να μην είναι αποτελεσματικός και ικανός όσα χρόνια και αν περάσουν οι και μη.

Σχολιαστές

Οι σχολιαστές της παράδοσης . Είναι όσοι θέλουν και μπορούν να σχολιάζουν το οτιδήποτε. Συνήθως είναι οι πιο επικίνδυνοι για να δημιουργήσουν προβλήματα και ‘’ ρήγματα’’ προσπαθώντας να περάσουν προσωπικές απόψεις ως κοινά αποδεκτές. Οφείλουν να γνωρίζουν πως υπάρχουν ΟΡΙΑ και πως είναι υπόλογοι για όσα λένε και εκθέτουν τους εαυτούς τους. Για παράδειγμα , στον ορισμό της έννοιας της παράδοσης υπάρχει μία βάση. Όσοι την χρησιμοποιούν βλέποντας τη  σε άρθρα δεν σημαίνει πως κλέβουν τον ορισμό. Ο ορισμός είναι ένας. Π.χ ο συρτός είναι ένας χορός που έχει 12 βήματα. Όσο και να ψάξει κάποιος σε βιβλία θα δει πως ο συρτός έχει 12 βήματα.

Όπως  αναφέραμε και παραπάνω είναι άσχημο να προσπαθεί κάποιος να απομακρύνει κάποιον άλλο από όλο αυτό το πολύπλευρο αντικείμενο που λέγεται παράδοση. Μόνο κόμπλεξ μπορεί να εκφράσει  κάποιος  που μπορεί να γνωρίζει  πολλά και να είναι όλη του η ζωή η παράδοση όταν μπαίνει στη διαδικασία να κατακρίνει τους νέους που προσπαθούν να γνωρίσουν αυτόν τον πανέμορφο κόσμο. Η παράδοση είναι για ΟΛΟΥΣ, για αυτούς που έχουν πάει σχολείο και για τους μη ,  για αυτούς που ξέρουν να χορεύουν και για αυτούς που κάνουν πειράματα, για αυτούς που γράφουν τόμους για την παράδοση και για αυτούς που κάνουν τα πρώτα δειλά τους βήματα να την προσεγγίσουν ξεκινώντας από το διάβασμα.

Τέλος, καλό είναι όλοι χρησιμοποιώντας την ελευθερία του λόγου να σεβόμαστε τα δικαιώματα των άλλων. Τόσο οι καλοί όσο και « καλοί» της παράδοσης. Τα δικαιώματα του ενός σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου.

Πηγή:Η ομάδα του syllogoi.com